Rośnie podobnie jak katalpa, osiąga do 3 – 4 metrów wysokości, wytwarza zazwyczaj szeroką, luźną koronę, osadzoną na krótkim i masywnym pniu. Rośnie szybko, szczególnie w młodości i zazwyczaj w wieku kilku lat osiąga prawie końcowe rozmiary, potem rośnie bardzo wolno. Roślina kwitnie bardzo ozdobnie, posiada duże kwiatostany złożone z kwiatów typowych dla surmii, mają one jednak zabarwienie lekko różowawe, płatki kwiatów są dodatkowo mocno pofalowane na brzegach. Równie dużą ozdobą co kwiaty są w przypadku chitalpy także liście – zaostrzone na szczycie, mocno podłużne, bardzo podobne do liści wierzby wiciowej, mają kolor ciemnozielony. Uważa się, że chitalpa ma niewystarczającą mrozoodporność jak na warunki polskich zim, jest to jednak roślina skrajnie rzadka i zbyt mało osób w Polsce do tej pory próbowało uprawy chitalpy. Aktualnie jednak coraz częściej pojawiają się głosy, że chitalpę można uprawiać bez przeszkód a mrozoodporność jest taka jak dla surmii – okrywać należy jedynie małe sadzonki, szczególnie w zimnych regionach kraju. W ogrodzie może pełnić rolę solitera, rosnąc na wyeksponowanym miejscu – wiosną oraz latem będzie przyciągać pokrojem, niespotykanymi liśćmi oraz kwiatami, z kolei zimą uwagę zwróci z pewnością rzadki i nieregularny układ gałęzi. W małych ogrodach może również spełniać pożyteczną rolę, wymiary tego drzewa predestynują je nawet do sadzenia od frontowej strony domu, przy jego najbliższym sąsiedztwie. Z pewnością jest to bardzo rzadkie drzewo, ale w żadnym wypadku nie powinni sadzić go tylko kolekcjonerzy oraz botanicy! Chitalpa swoim urokiem zaczaruje każdego kto pozwoli jej rozwinąć się w swoim ogrodzie.